HAYAT VE ŞOVUN SONU;
Hayat şov, insan da şovmendir, Sahnedeki rolünü tamamlayıp Veda edenlerin cenaze törenine Her katıldığımda şöyle düşünürüm;
Abdulkadir Kaçar
-
Acaba kişinin gözü arkada kaldı mı?
-İstediğim parayı kazanamadım,
-Güzel kariyer yapamadım
-Güzel yemekler yiyemedim,
-Lüks evlerde oturamadım,
-Mevsimlik tatillere gidemedim,
-Marka giysiler giyemedim,
-Akıllı dostlar edinemedim,
-Başka ülkelere gidemedim,
-Uçak seyahatleri yapamadım,
-Gemilerle dünyayı dolaşamadım,
-Lüks otomobillerim olmadı,
-Seçkinlerin toplantılarına katılamadım,
-Çevreme yeterince yardımcı olamadım,
-İyi bir politikacı olamadım,
-Hiçbir liderin elini sıkamadım,
-Bunları benim adıma artık siz yapın
O ölen kişi belki bu düşüncelerle dünya sahnesinden inip gitmektedir gibi bazı şeyler aklımdan geçer…
…
Ama teselli edici düşüncelerime gelince;
Yaşadıklarını da yanında götürür,
-Tatmin ettiği duygularının tamamını,
-Güzel gülümsemesini,
-Bağışlama erdemlerini,
-Sınırsız hoşgörülerini,
-Dünya insanlığıyla barış içinde yaşaması,
-Paylaşma erdemini,
-Gönülleri ışıtan olumlu düşüncelerini,
-Gönüllerde yer eden dost sohbetlerini,
-Kimseye sezdirmeden buluştuğu sevgilisiyle geçirdiği güzel zamanlarını,
-En sevdiği arkadaşıyla söylediği,
-Eşsiz ve şarkıların verdiği doyumu,
-Cesaretini, özgürlüğünü, açık sözlülüğünü,
-Yüksek karakterini, tutarlılığını,
-Gönülleri hoş edin ışıklı düşüncelerini,
-Çevresine yaydığı güzelliklerle dolu fikirlerinden yararlanan insanların sevgisini,
-Yani bu tiyatro sahnesinde imkânları ölçüsünde gerçekleştirebildiği, doyuma ulaştırdığı duygularını alıp gider…
…
Şimdi soru şu; bir tiyatro sahnesi olan
Bu serüvende, insanın gözü arkada kalmadan,
Hayat sahnesinden inmeden önce,
Neler yapmalı? Nasıl yaşamalı?
Nelere dikkat etmeli ki yukarıda,
Sayılanları yapabilmesi için
Belki on, yirmi belki daha da fazla,
Ömür gerekir; bu olanaksız olduğuna göre…
O zaman şöyle diyelim;
Bir ömürlük sürenin sonunda bu sahneden,
Gözü arkada kalmayacak şekilde gitmek
İsteyen kişi ve kişiler neler yapabilir?
Yanıtları belki şöyle olabilir;
-Ruh ve bedeniyle barışıksa,
-Kendini adadığı bir işine ömrünü harcadıysa,
-Olanakları çok büyük ve sınırsız olmasa da, olanlarıyla yetinme olgunluğuna ulaştıysa,,
-Onları en verimli biçimde kullandıysa,
-Daha önemlisi hayatının ayak izlerini bu gezegene kalıcı biçimde kazıyan eserlere imza atmayı başardıysa,
-Her koşulda yaptıklarını yeterli bulduysa,
-O zaman yukarıda anlatılanları yapmasına gerek kalmaz diye düşünüyorum…
…
200 milyon tür olduğu kabul edilen bu gezegende,
Öleceğini bilerek yaşayan tek canlıdır insan,
Ta çocukluğumdan başlayarak gittiğim her cenaze töreni bana bunları hatırlatır;
Sonuç olarak diyebilirim ki;
-Kişi kendinden mutlu yaşadı mı?
-Özüyle barışık mıydı?
-Hayatında KEŞKE sözünü kullanmadıysa,
-İçinde yaşadığı çağını, ülkesini devletini sevdiyse,
-O zaman sorun yoktur;
-Gönül rahatlığıyla dünya isimli tiyatro sahnesinden inip, geride kalanlara örnek olabilecek şekilde gülümseyerek gitmesi en doğru olanıdır…
ABDULKADİR KAÇAR ADANA 2024
